Tikken op een toetsenbord

Je ziet me met een pen in de hand…? Fout!
Je ziet me met een toetsenbord onder mijn vingers…? Correct!

Ik heb in mijn leven al meer op een toetsenbord getikt dan op een piano. En dat wil wat zeggen, want ik heb de eerste helft van mijn leven niets anders gedaan dan pianospelen.

Vroeger tikte ik op de pianotoetsen, nu op het toetsenbord. Ik tik mijn woorden vaak op het ritme van de muziek waar ik naar luister. Gewoon omdat schrijven niet veel anders is dan muziek maken.

Schrijven is pianospelen, is creatief zijn, is lyrisch worden, is mooie dingen maken, is communiceren zodat het overkomt.

En zo schrijf ik allerlei teksten. Omdat ik er mijn brood mee moet verdienen, doe ik dat vooral voor andere mensen. Mensen die mee willen zingen op de melodie die ze herkennen, maar zelf niet kunnen spelen.

• En dus schrijf ik rapporten
• redigeer ik brochures met B1-teksten
• en ingewikkelde boeken
• herschrijf ik manuscripten
• schrijf ik de verhalen op van mensen die een verhaal hebben
• schrijf ik boeken die gebruikt worden in het onderwijs
• schrijf ik boeken die gebruikt worden in management
• schrijf ik boeken die gebruikt worden in de zorg
• interview ik mensen om hun verhalen aan te horen
• schrijf ik magazines vol van kaft tot kaft (en alles ertussen)
• schrijf ik websites die alles zeggen in zo weinig mogelijk woorden
• bedenk ik concepten
• kruip ik in de huid van mijn opdrachtgevers
• en in de huid van hun doelgroepen
• om alles voor iedereen te zijn, maar wel zo dat het klopt
• geef ik advies aan mensen die hun eigen boek schrijven
• en drink ik koffie met mensen om ze beter te leren kennen.


En, o ja, ik schrijf ook voor mijzelf. Niet alleen deze LinkedIn post of de artikelen op mijn Substack, maar ook een heus boek. En het zal het eerste niet zijn.

Klinkt het jou als muziek in de oren? Laat wat horen!