‘Ik zie geen verschil tussen jouw en mijn teksten’

Cottonbro Studio, Pexels

Ik had gisteren een interessant gesprek met een van mijn klanten. Ze is consultant bij grote bedrijven die blokkades ervaren. Ze loopt er binnen, kijkt wat rond, snuift de atmosfeer op en nog voor ze in de gesprekskamer aan tafel plaatsneemt, weet ze eigenlijk al wat er aan de hand is. Met haar neem je geen loopje. Ze is een zwaargewicht.

Ik schrijf samen met haar een boek. Over managen. Over hoe bedrijven en organisaties weer opnieuw de mens centraal moeten gaan stellen. Omdat dat beter is voor die mensen, maar ook beter voor bedrijven en organisaties.

We hadden een tussentijdse evaluatie.

Stralend zei ze: ‘Als ik de teksten die jij aanlevert, doorlees, zie ik geen verschil met de teksten die ik eerst naar jou stuurde.’

Ik verdedigde mezelf: ‘Maar de teksten die ik schrijf zijn wel minimaal twee keer zo lang, hoor. Jij schrijft erg kort door de bocht en struikelt van de ene gedachte in de andere. Er gebeurt dus echt veel wanneer ik met jouw teksten aan de slag ga’.

‘Nee, dat bedoel ik niet’, glimlachte ze vrolijk. ‘Ik kan in de teksten die jij naar mij stuurt niet zien waar mijn gedachten ophouden en die van jouw beginnen. Elke bij- en tussenzin die jij schrijft, is precies wat ik bedoel. De teksten die jij maakt zijn een-op-een wat ik te zeggen heb. Het is gewoon heel erg goed.’

Ik kon mijn oren niet geloven. De laatste keer dat we elkaar zagen, was in het videogesprek waarin ze mij de opdracht gaf het boek te schrijven. Zes maanden geleden.

‘Dat is fijn om te horen’, moest ik glunderend bekennen. ‘Wanneer ik voor een klant schrijf, kruip ik ook echt in de huid van die persoon. Ik word dan eigenlijk even die persoon. Elke woord dat ik neerpen, wordt vanuit dat perspectief geëvalueerd.’

'Nou, dat dus', zei ze.

Mijn dag kon niet meer stuk. Hier doe ik het uiteindelijk voor. De klant zo verwoorden dat die zichzelf in de tekst herkent.

Dus (en nu komt de toepassing) als je iemand een compliment wil geven, aarzel dan niet, want daar worden mensen erg blij van…

O, wacht. Dat is de verkeerde toepassing.

Mijn verhaal hierboven is natuurlijk een haakje om te vertellen dat ik blijkbaar goed in de huid van mijn doelgroep kan kruipen en in de huid van de doelgroep van mijn doelgroep. Blijkbaar doe ik dat zo goed dat je in mijn teksten niet langer het verschil tussen jou en mij kunt lezen.

Pretty cool, huh? Ook zo’n schrijver nodig?

Wees er snel bij, want hoewel mijn creativiteit oneindig is, heb ik maar twee handen, tien vingers, en één stel hersens.